بررسی تاثیر pp گرافت شده با gma بر کشش بین سطحی زوج های pp/pa6 و pp/pet با استفاده از روش قطره معلق (pendant drop)

کشش بین سطحی تنها پارامتر ترمودینامیکی در دسترسی است که نشان دهنده میزان سازگاری و تعیین کننده مورفولوژی و چسبندگی بین دو فاز در آلیاژها و کامپوزیت های پلیمری می باشد. اندازه گیری کشش بین سطحی مذاب های پلیمری به روش های مختلفی انجام می گیرد که مناسب ترین، پرکاربردترین و دقیق ترین این روش ها، روش قطره معلق است. ویسکوزیته بالای مذاب پلیمرها و احتمال تخریب آنها در دماهای بالا، اندازه گیری کشش بین سطحی مذاب های پلیمری را به روش قطره معلق مشکل می کند و پیشرفت های اخیر در این زمینه مربوط به کاهش زمان اندازه گیری کشش بین سطحی از طریق بهبود روش های آنالیز و جمع آوری داده ها بوده است. در مطالعه حاضر دستگاه اندازه گیری کشش بین سطحی به روش قطره معلق طراحی و ساخته شد و پس از تعیین صحت عملکرد آن توسط مواد کوچک مولکول، از این دستگاه برای اندازه گیری کشش بین سطحی دو آلیاژ پلیمری pp/pa6 و pp/pet استفاده شد. تاثیر سه پارامتر زمان، دما و میزان سازگارکننده pp-g-gma بر روی کشش بین سطحی این دو زوج پلیمر مطالعه شد. مشاهده شد که در هر دو سیستم پلیمری با گذشت زمان، کشش بین سطحی ابتدا به سرعت کاهش یافته و پس از رسیدن به تعادل مکانیکی، دیگر دستخوش تغییر نمی گردد. همچنین میزان کشش بین سطحی هر دو آلیاژ با افزایش دما به صورت خطی کاهش می یافت. افزودن میزان اندک سازگارکننده به هر دو آلیاژ pp/pa6 و pp/pet ابتدا باعث کاهش چشمگیر در کشش بین سطحی گردید که علت آن قرارگیری مولکول های سازگارکننده در ناحیه سطح مشترک و واکنش گروه های اپوکسید gma با گروه های انتهایی nh2 و cooh دو جزء pa6 و pet می باشد. پس از اشباع سطح مشترک توسط مولکول های سازگارکننده، دیگر با افزایش میزان سازگارکننده کاهشی در میزان کشش بین سطحی مشاهده نگردید. این غلظت بحرانی در سیستم pp/pa6 برابر با gma%05/0 و در آلیاژ pp/pet برابر با gma%025/0 بود. میزان کاهش کشش بین سطحی در این غلظت بحرانی در آلیاژ pp/pa6 برابر با %68 و در سیستم pp/pet برابر با %57 به دست آمد.